सृजनकि आरंभ क्षणं

''सृजन का पल'' [कविता] का तेलुगु अनुवाद 

सृजनकि आरंभ क्षणं
*********************
चॆप्पालन्न कोरिक
रचिंचालन्न तपन
केवलं तन अस्तित्वान्नि तानु वॆतुक्कोवटमे !

ऒंटिकि पुव्वो
गड्डिपरको
इसुको
लेक रायो तगिलिते
नरनराना ऒक पुलकरिंत
मळ्ळी मळ्ळी ताकालनि...इंका मुट्टुकोवालनि...
आ तरवात ताककूडदनि...
उप्पॊंगे रक्तं माटलाडे
आ क्षणं
अभिव्यक्ति क्षणं
अदे क्षणं सृजनकि प्रारंभं !

कळ्ळमुंदु ऎन्नॆन्नो रंगुलु कदलुतूने उंटायि
कानी एदो ऒक रंगु
ऎप्पुडो कनुरॆप्पलनि दाटि वॆळ्ळि
कललो कदलाडिनप्पुडु
मनसु लोतुल्लो
उत्साहं इंद्रधनुस्सुगा विरिसिनप्पुडु
दिगुलु मब्बुलु चीलिनप्पुडु
सत्संकल्पमने ज्योति वॆलिगे
अदे क्षणं सृजनकि प्रारंभं !

गालिलो तेलिवच्चे ऒक सुवासन
ऊपिरिलो कलवगाने
रागमेदो पलुकुतू
श्वासल तीगलनि बिगिस्तुंदि
मनसु हरिणं कलत चॆंदि तिरुगुतू
अलसिपोयि कूलबडुतुंदि
मुडुचुकुनि पडुकुंटुंदि

आ कलवरं
आ पिच्चि परुगु
ओटमि गुरिंचि अवगाहन
उन्नट्टुंडि एदो दॊरिकिन आनंदं.

आजन्मांतं दाहंतो आत्म
वॆदुकुतूने उंटुंदि
नदुलू,सरोवरालू,बावुलू
कानि बतुकु ऎंड
गॊंतुलो मुळ्ळु मॊलिपिस्तुंदि

ऎप्पुडो ऒक नदि दॊरिकिते
शब्दभेदि बाणमॊकटि
ऒक जीवान्नि हरिस्तुंदि
ऐना चावदु दाहं

इंकॆप्पुडैना ऒक सरोवरं कनबडिते
यक्षुडॊकडु ऎदुरुपडि
संधिस्ताडु प्रश्नलनि वरसगा
दाहार्ति मूर्छपोयि विलविल्लाडुतुंदि

नीटिकोसं वॆतुकुलाट आगदु
अप्पुडॊक जलपातं कनिपिस्ते
दोसिलिपट्टि नीळ्ळु तागि सेदतीरिते
चिरकालपु आ दाहं तीरुतुंदि
निर्मलमैन पाल धार
अमृतंतो तडिसिन पय्यॆद
तृप्तिनिस्तुंदि.

मौनं बद्दलै
हद्दुलु चॆरिगिपोयि
शरीरं दिक्कुललो करिगिपोयि
केवलं मिगुलुतुंदि शून्यं...देहरहितंगा,
शून्यंलोंचि पदाल नक्षत्रालु पॊडिचिनपुडु
आ क्षणमे
अभिव्यक्तिकि आरंभं !

अलाटि दुर्लभमैन क्षणं नाकु दॊरिकिंदॊकटि
अप्पगिस्तुन्नानु दान्नि नीकीक्षणान
स्वीकरिंचु निष्कपटंगा
इदॊक्कटे अभिव्यक्तिकि आरंभ क्षणं
सृजनकि प्रारंभ क्षणं !

*******************************************************
हिंदी मूलं : ऋषभदेव शर्मा 
अनुवादं : आर .शांत सुंदरि
( एप्रिल् पालपिट्ट मासपत्रिकलो प्रचुरिंचबडिंदि)

సృజనకి ఆరంభ క్షణం

*********************

చెప్పాలన్న కోరిక

రచించాలన్న తపన

కేవలం తన అస్తిత్వాన్ని తాను వెతుక్కోవటమే !

ఒంటికి పువ్వో

గడ్డిపరకో

ఇసుకో

లేక రాయో తగిలితే

నరనరానా ఒక పులకరింత

మళ్ళీ మళ్ళీ తాకాలని...ఇంకా ముట్టుకోవాలని...

ఆ తరవాత తాకకూడదని...

ఉప్పొంగే రక్తం మాటలాడే 

ఆ క్షణం

అభివ్యక్తి క్షణం

అదే క్షణం సృజనకి ప్రారంభం !

కళ్ళముందు ఎన్నెన్నో రంగులు కదలుతూనే ఉంటాయి

కానీ ఏదో ఒక రంగు

ఎప్పుడో కనురెప్పలని దాటి వెళ్ళి

కలలో కదలాడినప్పుడు

మనసు లోతుల్లో

ఉత్సాహం ఇంద్రధనుస్సుగా విరిసినప్పుడు

దిగులు మబ్బులు చీలినప్పుడు

సత్సంకల్పమనే జ్యోతి వెలిగే

అదే క్షణం సృజనకి ప్రారంభం !

గాలిలో తేలివచ్చే ఒక సువాసన

ఊపిరిలో కలవగానే

రాగమేదో పలుకుతూ

శ్వాసల తీగలని బిగిస్తుంది

మనసు హరిణం కలత చెంది తిరుగుతూ

అలసిపోయి కూలబడుతుంది

ముడుచుకుని పడుకుంటుంది

ఆ కలవరం

ఆ పిచ్చి పరుగు

ఓటమి గురించి అవగాహన

ఉన్నట్టుండి ఏదో దొరికిన ఆనందం.

ఆజన్మాంతం దాహంతో ఆత్మ

వెదుకుతూనే ఉంటుంది

నదులూ,సరోవరాలూ,బావులూ

కాని బతుకు ఎండ

గొంతులో ముళ్ళు మొలిపిస్తుంది

ఎప్పుడో ఒక నది దొరికితే

శబ్దభేది బాణమొకటి

ఒక జీవాన్ని హరిస్తుంది

ఐనా చావదు దాహం

ఇంకెప్పుడైనా ఒక సరోవరం కనబడితే

యక్షుడొకడు ఎదురుపడి

సంధిస్తాడు ప్రశ్నలని వరసగా

దాహార్తి మూర్ఛపోయి విలవిల్లాడుతుంది

నీటికోసం వెతుకులాట ఆగదు

అప్పుడొక జలపాతం కనిపిస్తే

దోసిలిపట్టి నీళ్ళు తాగి సేదతీరితే

చిరకాలపు ఆ దాహం తీరుతుంది

నిర్మలమైన పాల ధార

అమృతంతో తడిసిన పయ్యెద

తృప్తినిస్తుంది.

మౌనం బద్దలై

హద్దులు చెరిగిపోయి

శరీరం దిక్కులలో కరిగిపోయి

కేవలం మిగులుతుంది శూన్యం...దేహరహితంగా,

శూన్యంలోంచి పదాల నక్షత్రాలు పొడిచినపుడు

ఆ క్షణమే

అభివ్యక్తికి ఆరంభం !

అలాటి దుర్లభమైన క్షణం నాకు దొరికిందొకటి

అప్పగిస్తున్నాను దాన్ని నీకీక్షణాన

స్వీకరించు నిష్కపటంగా

ఇదొక్కటే అభివ్యక్తికి ఆరంభ క్షణం

సృజనకి ప్రారంభ క్షణం !

***************************************************

హిందీ మూలం : ఋషభదేవ్ శర్మ

అనువాదం : అర్ర్.శాంత సుందరి

( ఏప్రిల్ పాలపిట్ట మాసపత్రికలో ప్రచురించబడింది)

बहरापन : पाँच कविताएँ

एक :

शोर है, हंगामा है;
लोग
ताबड़तोड़ पीट रहे हैं
मेजें
और सोच रहे हैं
हिंदुस्तान
           बहरा है!

दो :

सडकों पर
उतर आई है भीड़,
जनता
नक्कारे पीट रही है,
पूछता है कबीर-
बहरे हो गए क्या
खुदा
           लोकतंत्र के!

तीन :

दीवारों ने सुन ली,
तारों ने भी सुन ली,
केवल तुमने नहीं सुनी
मेरे मन की बात;
आखिर
तुम ठहरे
           जन्मों के बहरे!

चार :

बहुत दिन
सहा मैंने,
सुनती रही चुपचाप,
झेलती रही
मारकाट सारी,
पर तुम तो उतारू हो गए
मेरी पहचान मेटने पर;
चिल्लाओ मत,
बहरी नहीं हूँ मैं;
और आज से
           गूँगी भी नहीं!

पाँच :

धूल, धुआँ, गुब्बार,
तेज़ाब ही तेज़ाब,
रेडियोधर्मी विकिरण -
तपता हुआ
ब्रह्माण्ड का गोला;
फटने लगे हैं
अंतरिक्ष के कानों के परदे,
चीखती है निर्वसना प्रकृति
......और......
           दिशाएँ बहरी हैं!  

1997 

कट रहे हैं हाथ मेरे

आँख पर पट्टी बँधी है, काटता है विश्व फेरी!

उड़ रहा तो है कबूतर, पाँव में धागे बँधे हैं.

आँख ताके है शिकारी , कर गुलेलों के सधे हैं.

हैं धरी गिरवी तुम्ही पर सब उड़ानें हाय मेरी!

होंठ मेरे खुद सिलाकर, कान अपने खोलते हो.

जब युधिष्ठिर सत्य बोले, शोर नभ में घोलते हो.

द्रोण विश्वासी हुआ है, छल रही है नीति तेरी!

कट रहे हैं हाथ मेरे, लेखनी फिर फिर उठाते.

क़त्ल कर वे बच रहे हैं, जो तुम्हें सिज़्दे झुकाते.

हो न पाएगी उषा तो, पर तिमिर की क्रीत चेरी!

16 /10 /1981 .